Nieuwe lading muziek

U wist al dat ze gaan komen en nu is er ook de eerste single: de eerste échte Blink-182 in tig jaar. Voor heel veel mensen tienerrock voor wijven, en precies die mensen zijn altijd degenen die met veel kabaal verkondigen dat Blink-182 staat voor kinderachtige kleutermuziek, en dat ZIJ (de muziekkenners) een hogere trede bezetten op de ladder van de muziekesthetica. Nou, hartstikke fijn voor jullie. Voor heel veel andere mensen staat Blink-182 echter voor emotioneel geladen herinneringen aan de jeugd, toen u met Samantha mee mocht naar het fietsenhok, een gebeurtenis waar u tegenwoordig (u loopt al richting de 50) nog weleens aan denkt tijdens het douchen. Gelukkig zijn we het er wel over eens dat Carousel gewoon een steengoed nummer is en nu is er: EDGING. U weet wel, van Samantha vroeger. Edging is 'gek genoeg' een vrij sloom riedeltje, al is dat misschien volwassenheid: Mark Hoppus is 50 en overleefde kanker, Travis Barker is een getrouwd man en verloren zoon Tom DeLonge kreeg gelijk in alles. Het klinkt hoe dan ook best lekker - volwassenheid dus - en nu zijn we gewoon benieuwd naar MEER. Wie ook (weer) een nieuw album heeft is Bill Callahan, de bard die met zijn majestueuze stem een warme deken om uw koude lijf slaat. Ook is er weer een nieuwe Red Hot Chili Peppers, maar die is weer zo SAAI als de voorleesavond in de bejaardensoos, bovendien waren we al dubbel en dwars uitgecheckt bij de vorige. Staat desalniettemin na de klik, net als meerrrr nieuwe muziek!

Voor de fanboys

Het is weer frisfruitige vrijdag en dus tijd voor onze vrij wekelijkse pre-weekendrubriek met de verheffende naam MUZIEK!, en meestal is het lijdend voorwerp een of andere getormenteerde ziel uit Texas of Tennessee, een in bourbon verdronken pseudocowboy wiens stem zo vol bas zit, dat de kopjes in de servieskast van je vrouw die nu op de taartenbakclub is al beginnen te rammelen als ze aan de muziek denken. Want wat komt er vandaag in godsnaam nog meer uit op muziekgebied? De nieuwe Katy Perry en meer van dat soort zooi. Bill Callahan (54) dus, blabla over vrolijk-empathische verwondering leest u maar lekker in de Volkskrant, u moet gewoon overheerlijk verdrietig zijn of mediumgoed in uw vel zitten, en lekker zin hebben om een potje bier naar binnen te knappen. Het is traag, gelaagd, loom en vol en het is LUISTERMUZIEK. Dus effe een keertje de boel de boel. Niet die gore televisie aan. Of dat geklooi op die eeuwige telefoon. Gewoon, luisteren.